W ciągu kilku ostatnich dni chyba sześć czy siedem razy pytano, jak mi jest. Chodzi oczywiście o zmiany służbowe - moje życie prywatne nie jest tak powszechnie znane - na szczęście. A ja sześć czy siedem razy staję jak wryta i nie wiem, co powiedzieć. Powinnam przygotować gotową formułkę, zamiast za każdym razem zastanawiać się na nowo. Bo stracę renomę ;-)
Wszyscy są przekonani, że cieszy mnie ta zmiana. I mają rację. Ale zaraz zaczyna się sugerowanie, że ja jestem taka "fajowa", że owa zmiana nastąpić musiała. Nawet usłyszałam, że szkoda mnie na wypo... I tu zaczynam tupać sandałem. Nikt nie rozumie, że ja Wypożyczalni poświęciłam dużo serca i polubiłam tę pracę. Zżyłam się z ludźmi. Później oczywiście pojawiły się rysy ale to nadawało kolorytu i głębi naszym relacjom ;-) Przecież to właśnie moje wypożyczalniane lobby jakimś cudem doprowadziło do wręczenia mi medalu na scenie bibliotecznej. Bawiły mnie zewnętrzne komentarze o marginalnej roli wypo w życiu Biblioteki. Ja wiedziałam, że bez udostępniania zbiorów każda bibloteka byłaby tylko muzeum z opcją domu kultury. Miałam "swoich" czytelników i własne metody na rozbijanie skamielin mentalnych. Trafiłam tam jako pisklak, ale uwiłam sobie gniazdo.
Wiem, że będzie ciężko. Nie przekonam nikogo, że nie jestem tak zła jak im się wydaje. Najpierw obwąchiwałam nowe kąty. Szok pojawił się chyba w dniu trzecim, gdy odkryłam, że będę musiała malować farbkami i składać origami. Nie zdążyłam nawet wykrzyknąć, że nie potrafię. Kalinka wyczarowała piękne kwiaty a ja wygenerowałam emo-jeża i szaloną biedronkę z obłąkanym uśmiechem. Pierwsze wrażenia z obserwowania warsztatów pozytywne. W zdumieniu odkryłam tylko, że te spotkania odbywają się pod nadzorem fotografa i trzeba się sporo nagimnastykować, by nie znaleźć się na linii strzału. Z gracją wieloryba unikałam ognia.
A w weekend muszę gdzieś wyjechać. Odpocząć od świata. Najlepiej żeby było nisko, ładnie, bezpiecznie i tanio. Własne łóżko odpada.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz